Nerede o eski bayramlar derdik her sene. Ne kadar değerliymiş oysa bunu diyebilmek bile. Çok uzak değil, geçen yılın bayramını özleyerek girdik bu bayram sabahına.
 
      Dargınlar barışsın, büyükler ziyaret edilsin, çocuklar cicili bayramlık kıyafetlerini giyinsin küçük elleriyle harçlık ve şeker toplasın. Hatta bekledikleri gelmedi diye bazı büyükler gönül koysun. Hepsi birbirinden değerliymiş.

      Huzur evlerine döndü bu sene büyüklerimizin evleri. Anne ve babasından ayrı evletlarla dolu canım ülkem. Bu bayram tek teselli görüntülü telefon konuşmaları olacak. Televizyonlarda bayram için yapılan tek bir program bile yok. Reklam üzerine dönen bunca programın olmaması da ayrı bir üzüntü sebebi. İstenilseydi sosyal mesafede insanlara bayram bilincini anlatacak bir program organize edilebilirdi. Bu beni ayrıca üzdü tabiki. Böylesine kutlu bir günün bu kadar yalın geçmesine müsaade edilmemesini isterdim doğrusu.

       Tarihte yerini alacak bir bayram olduğu kesin. 

        Benim ülkem sıcak kanlı, girişken, sarılıp hasret gidermeyi, bayramlaşmayı seven insanlarla dolu. Tüm bunlardan mahrum kalıp, evlere hapsolmak, hepimizi bunalttı ve yordu. Yaşam şeklimizi bile ciddi anlamda değiştirdik. 

         Zor bir ramazan ayından sonra buruk bir bayram oldu hepimize.

         Birlikteliğimizin bu kadar mesafeli olduğu ilk ve son bayram olmasını diliyorum.
       
         Ramazan bayramınız kutlu olsun.